Yok, Benden Olmaz...

Hani bazı insanlar vardır ya bilir misiniz. Kendinden bi ışık vardır etrafında.

Popüler tipler değillerdir ama, onları tanıyan kişilere sorduğunuzda, kimse olumsuz bir yorum yapamaz."Hmm o mu, ne biliim iyi hoş da pek benim tarzım değil" diyen bile olmaz.

Bi şekilde herkesi yakalamayı başarırlar, en zor iletişim kurulan kişileri bile bi yerinden tutarlar..

İlla ki herkese gıcık, iğneleyici şakalar yapılır.. Ama onlara yapılmaz nedense, saygıdan mıdır, insanlar eleştirilecek yanlarını mı göremez bilmem ama yapılmaz onlara öyle şakalar..

Hep doğal davranırlar ama her nasılsa saygı uyandırırlar etraflarında..

Çok popüler olmamalarına rağmen sevilirler her gittikleri yerde.. Okul hayatlarında tanınmasalar da isimleri bilinir, hatta yıllar sonra bile hatırlanır, "aa evet  11/B deki çocuk değil miydi o, bilmem kimin arkadaşı" diye..

Çalışkandırlar ama pek de kasmazlar.. Ortamdaki herkesle diyalog kurarlar, çok mıçmıç olmamalarına rağmen nasıl yaparlar hiç anlamam ama karşılarındakine kendini iyi hissettirir, güven verirler..

Yapış yapış sevgi cümleleri kullanmazlar hiç ama sevdiklerine güzel sözler söylemekten de hiç çekinmezler. Öyle şeyler söylerler ki erkek erkeğe bi konuşma bile olsa "vay arkadaş" dedittirir, sevildiğini hissettirir.

Yakınındakilerin acil durumda ilk arayacakları kişidir. Koşar da yani hiç yanıltmaz.. Her zaman bi çözüm bulur, bulamazsa da bazen varlığı bile güven verir.

"Ben de insanlara yardım ediyorum, fedakarlıklar ediyorum, ama farkına bile varılmıyo, kıymet bilinmiyo, bu nasıl iş" dersin çoğu zaman. Çünkü onlar yaptıklarını göze sokmadan göstermeyi de bilir.

Başkası yaptığında "Bu ne yaa!!" diyeceğiniz şeyler, o yaptığında sempatik olur, gülümsetir.

Hem sever, hem sevilir.. 

Yabancıyı değil, eşimi anlattım sizlere.. 7/24 izliyorum onu, ama hala hiç bir fikrim yok böyle nasıl olunur?

Galiba böyle olunmaz doğulur :)